Atea - The Power of Light

Być może nie dość często w pędzie współczesności możemy o albumie muzycznym opowiedzieć używając odniesień do Słońca, światła, życia i szeroko pojętej pozytywności. Robert Kanaan proponuje nam odnalezienie tych wartości w polinezyjskiej, uduchowionej kosmologii. Inwokując Atea - czyli światłość - i dwunastoma kompozycjami celebrując wszystko co związane z życiem i jego pięknem. Muzycznie znajduje to przełożenie na podbudowane spokojną elektroniką, instrumentalne, natchnione melodie, jednak główną rolę odgrywają tu emocje oraz idee wtłaczane przez twórcę w kolejne pochody i motywy. Mamy tu chwile epickości, dramatyzmu (chociażby zapadający w pamięć Ocean Of Serenity) kontrastowane spokojnie kołyszącą się, rozświetloną przestrzenią (między innymi kojarząca się z dorobokiem Vangelisa Oceania). Usłyszymy introspektywne, ale przyjemnie ruchliwe momenty zadumy (brzmiący niczym z lat osiemdziesiątych Fragile Beauty) jak również monumentalne i subtelne zarazem interpretacje majestatycznych wyobrażeń (najbardziej chyba elektroniczny Sunstorm). Pełno na albumie ciekawych brzmień, nieoczywistych instrumentów akustycznych i rozbudowanych rytmik, wszystko to jednak stonowane, bez domagania się zbyt wiele od uwagi słuchacza, podporządkowane zamysłowi kolejnych kompozycji. Po wysłuchaniu Atea ma się odczucie przebytej podróży, do której czuję się zobowiązany zachęcić.